Büyük Önder Atatürk’ün emriyle onu
kaybettiğimiz 1938 yılında kurulan Polis Kolejinde okuyup ayni kaderi paylaşanlar için kolejlilik
farklı bir tutkudur, bir dönümdür, bir coşkudur.
Kurumsal aidiyet bizim gibi bu
yuvaya 14/15 yaşlarında dahlimiz nedeniyle
bir kültür oluşturur.
Bizler Polis Koleji Ailesinin
bireyleri olarak dönem dönem devre toplantıları ile biraraya gelip geçmişi
yadederdik. Salgın nedeniyle bu buluşmalar/görüşmeler 3 yıl kadar ötelendi. Polis
Koleji 1938 grubu tarafından 3 Aralık/Antalya buluşması olarak hayata
geçirildi.
Teknolojinin gelişimi ve iletişimin
getirisi olan sosyal medya grupları /paylaşımları ister istemez dönem/devre
yerine neredeyse 3 ayrı kuşağı kapsayan bir yelpazede gelişme kateder. Birinci kuşak biz mesleğe girdiğimiz de
amir/müdür olan ağabeyler. İkincisi bizler. Üçüncüsü ise bizden sonraki
kardeşler.
En büyüğü 1958, en küçüğü 83 girişli
25 yıllık bir aralıktaki, 50-80 yaş arası 3 nesil bir evre farklı kuşağın -polisevindeki buluşmadan başlayıp
gün/gece birliktelik boyunca- birbirine anlatacakları ne kadar çok şey varmış.
Polis Koleji ailesi bireylerinin
biraraya gelmesi 120 kişilik de olsa güzel bir enstantane.
Bizler açısından zamanın hızlıca
akıp gittiği bir süreçte, -yarınlar açısından zamanın cömertliğine kanmadan sevdiklerinizle
birlikteliklerinizi ötelemeden- biraraya
gelebilmek nostalji de olsa güzel bir
duygu.
Tüm kolejlilerin kendilerine yuva/ocak
olan okullarının kapanması/kapatılması ortak hüznü. Bizler Cumhuriyet ilke/ülküsüyle
yetişmiş Kolejliler olarak geçmişe özlem yanında kurumsal
hafıza/teamül/saygınlık/değerler bağlamında burukluk yaşıyorduk.
Aslında yetiştiğimiz bu ocak Atatürk/Cumhuriyet
ilkeleriyle bezenmiş kolejlilik ruhuyla tüm ülkeye değerli kişilikler
yetiştirmiştir. Emniyet hizmetleri dışında valilik, bakanlık gibi makamlar ile çok
geniş bir yelpazede meslekler (Akademisyen/Yargı mensubu/Mühendis/ Tıp adamı vd
gibi), Özel sektör ve sivil toplum kuruluşlarında (üst düzey yönetici/başkan/işadamı)
görev almış, yurtiçinde/yurtdışında göğsümüzü kabartmışlardır. Tüm kolejlilerin
ortak özlemi kendilerine bir ocak/yuva olan kolejin yeniden açılması. Bunun içinde
farklı gruplaşmaların/ platformların kısır çekişmelerden sıyrılıp güçbirliği
yaparak ayrışmaların sonlandırılarak birliktelik/dayanışma çerçevesinde sinerji
yaratılmasıdır.
Bugün bizleri biraraya getiren/tutan
-bir nostaljide olsa- ortak paydamız: Kolejlilik !
Tabiki
böyle bir geceyi organize eden, bu buluşmaya öncülük eden ve emeği geçenlere
ayrı ayrı teşekkür ederken, bu süreçte sağlık sorunu yaşayanlara geçmiş
olsun/acil şifa temennisiyle,
ebediyete intikal
edenleri/ kaybettiklerimizi rahmet ve saygıyla anarken;
Kolejliler
olarak- bu güzel birlikteliğe katılanlar yanında farklı mazeretleri nedeniyle katılamayan,
birlikteliğe/dayanışmaya yazı/çalışma/ mesaj/ haber gibi paylaşımları ile katkı
sunan, tüm Kolejlilere yeniden görüşebilmek umuduyla sağlıklı günler diliyorum.
Saygı,
sevgi ve selamlarımla...
(Antalya /
3 Aralık 2022)
Remzi
KOÇÖZ (1975-82)
