SÜLEYMAN ULUS ANISINA

SÜLEYMAN ULUS ANISINA…

(Polis Koleji/Akademisi 1967-1973)

Polis Akademisinden 1982 yılında/yazında mezuniyet sonrası Çanakkale iline atanmamın ardından yaklaşık 3 ay Gökçeada, 9 ay Bayramiç ilçesinde görev sonrası 1983 yazında Çanakkale Merkezde Asayiş şubede Araştırma büro amiri olarak başlarım. O yaz tayinlerinde Çanakkale’ye yeni atanan ve Siyasi Şube Müdürlüğüne bakan Başkomiser Süleyman ULUS (Kayseri/Develi 1952 doğumlu, 35325 sicil sayılı) abimizle tanışırım. Bir iki ay geçmeden Ağustos gibi il müdürü değişimi olur. Emniyet müdürü Nejat AÇIKALIN merkeze alınırken Şükrü YETİMOĞLU ise Artvin’den Çanakkale Emniyet Müdürlüğüne atanır. O yıllarda Başkomiserlerin hatta Kom. Yardımcılarının şubelere baktıkları dönemdir.

Şükrü YETİMOĞLU’nun ilk icraatlarından biri Süleyman abinin yer değişimi olur. Onun ilk gazabına uğrayanlardan, Ecebat İlçesine atanır. (Çok geçmeden bizde o gazaptan nasipleniriz.) Eceabat’ın Çanakkale’nin karşısında feribotla rahat gidilebilen yakın bir yer olması nedeniyle görev dışında istirahatli günlerimde sık sık Süleyman abiye uğrar, ilçe emniyet binasının üzeri lojman olduğundan eşi Nurten Hanım ve çocukları (oğlu Semih, kızı Şevda) ile de tanışır, bahçede/kamelyada misafirleri olurum. Birkaç kez haftasonu/akşamları denizcilere ait askeri gazinoda birlikte zaman geçirirken, ilçedeki bazı amir/müdür/subaylar ile de tanışırım.

(Süleyman abi ile tanışmadan 1 yıl öncesinde Ayvacık ilçesinde jandarma astsubayı olan dayısı Kadir AKBULUT’la; sonrasında Küçükkuyu’da onlarla akraba olup o dönem Karasu Kaymakamlığı yapan, sonrasında vali ve milletvekili olan Ali Haydar ÖNER ile tanışırız.)

1984 Aralık itibariyle askerlik için Çanakkale’den ayrılırım. Süleyman Abi ise benim askerlik dönüşümde (1986) Emniyet Amirliği terfisinin gelmemesi üzerine çok sevdiği ve gençliğini verdiği mesleğinden ayrılmayı yeğleyip istifa ederek Bolu’ya yerleşir. Orada ağabeyi/kardeşi ile ortak, inşaat-taahhüt işleri yapar. Bolu’ya gittikten sonra 1-2 kez telefonla görüşmemizin ve bayram/yılbaşı tebrik kartı ardından tayin-evlilik-hayat koşturmacasında irtibatı kaybederiz. Taki 2019 yılının Mart ayı sonlarında Müfettiş olarak bir soruşturma nedeniyle İstanbul’da bulunduğum bir sırada Ankara’da Gazi Hastanesinde tedavi gördüğünü duyuyorum. Ankara’ya döner dönmez ziyaret için hastaneye uğradığımda ise taburcu olduğunu öğreniyorum. Sonrasında bir ara telefonuna ulaşıp ararım düşüncesiyle -zamana bırakma- ihmalimiz olur.

Nisan ayı içerisinde İstanbul iline bu kez teftiş görevi derken dönüşte de Mayıs ayının ilk haftasında -Kızılay’da kafasına ağaç dalı düşen çocukluk/mahalle arkadaşım- Emekli PM A.Nedim FİDAN’ın hastanede/yoğun bakımda 37 günlük yaşam mücadelesinde yanında olmaya çalışıyorum. Ancak komadan çıkamayan arkadaşımı memlekette toprağa verip, iki hafta geçmeden bu kez 76’lı Erol ÖZDEMİR abimizin üzüntüsünü yaşadım. 31 Temmuz 2019 tarihi itibariyle emekli olmam sonrası Kolej Platformu tarafından oluşturulan 29 Ekim/10 Kasım etkinliklerine katılım yanında ister istemez kendimizi sosyal-medya arenasında bulduk. Eski müdürlerimiz/abiler/kardeşler derken 73’lü abilerimizle görüşmemizde (Özer ALTAN ve Mustafa ACAR) Süleyman abinin kaybını öğrenmem üzerine eşi Nurten Hanım’a ulaşarak -gecikmeli bir vefa borcu olarak- başsağlığı ve üzüntülerimi iletirken, Süleyman abiyi 31 Mayıs 2019 günü yani arkadaşımın Şehir Hastanesine nakli esnasında kaybettiğimizi öğrenmiş oldum.

Zaman akıp geçiyor. Süleyman abimizin yaşamını kaybetmesi ‘her ölüm erkendir’ sözü yanında “O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler” sözünü anımsatırken; Emniyet Teşkilatının Kolej geleneğinden yetişen değerleri arasında -Cumhuriyet sevdalısı, onurlu yaşamı yeğ tutan kişilikte- yeri müstesna ve gönlümüzdeki yeri her zaman saygın kalacaktır.

Aramızdan ayrılışının 1.yılında Süleyman ULUS Abimizi rahmet ve saygı ile anarken, başta ailesi eşi/çocukları olmak üzere tüm sevenlerine sabır ve kolaylıklar diliyorum.

Saygı / sevgi / selamlarımla…

31 Mayıs 2020

Remzi KOÇÖZ