30 Yıl Sonra (Şiir)

30 YIL SONRA…

Sanki ilk günkü gibi heyecan duyan

Sanki yılları geride bırakan

Saçını ağartan ben değilim.

Gözlerde çukurlar,

Alındaki kırışıklıklar,

Dökülen saçlar.

Zaman fiziksel olarak yıpratsa da

Ruhsal açıdan

İlk günkü gibi heyecan dorukta!

30 yıl önce girdiğim ocaktan

Hiç ayrılamamış,

İlk günkü arkadaşlıkları,

Dostlukları,

Paylaşmaları

Unutmamıştım.

Kavgalar, kin gütmeler, ayrışmalar,

Çatışmalar olmadı değil!

Küsmedik, konuşmadık değil!

Ama sonunda

Uygar davranış sergiledik.

O günlerin Türkiye’si bizleri de kasıp kavurdu.

Kimilerini öğrencilik,

Kimilerini de meslek yaşamı,

Hayatın ta kendisi aramızdan ayırdı.

Kadroda sırt sırta görev yaptık.

Bazen vefasızlıklar yaşansa da

Zor günlerde birbirimize koşmaya çalıştık.

Birbirimizi kırdığımız,

Üzdüğümüz günleri

Bugün çocuksu bulduk.

Tabi ki idealler

Ve bize verilen ruh dışında

Saygınlığını kaybedenler hariç.

Onlar bizim için

Hep meclis dışında kalacaklar.

Hiçbir mazeret bizleri kirli-karanlık,

Kanunsuz, ahlaksız işlevlere bulaşmayı,

İhanetleri hoş görmeyi haklı kılamaz.

Onun için;                                                                                                                          

bugün başımız dik gezip,

Kurtlar sofrasından geçerek

Bugünlere yara almadan gelmişsek

Bu bizler kadar,

Bizi yetiştiren ailelerimiz,

Öğretmenlerimiz ve

Bize örnek olan büyüklerimizin

Katkıları yadsınamaz.

Ve o onur;    

Bizden daha çok

Bizden sonra ki kuşağa,

Çocuklarımıza bırakacağımız

En büyük miras olacaktır...

Nisan 2005 / Ankara

Remzi KOÇÖZ